Άρθρο - Γιάννης Κίντζιος : Amy Winehouse , Back to Black

 

Άρθρο, Γιάννης Κίντζιος, 15 Ιουλίου 2011

Εβδομάδες τώρα κρατώ το παρακάτω κείμενο στα "εκκρεμεί προς δημοσίευση" ...

Το κάνω post τώρα, ατόφιο..

Μετά την ματαίωση της εμφάνισής της στο Eject ( Ιούνιος, 2011 ) ξενέρωσα, ίσως απογοητεύτηκα. Αλλά επίσης -αν και ακούγεται παράδοξο - αισθάνθηκα λύπη και βάρος για την ταλαιπωρία της...

Δεν ξέρω εάν είναι το Ejekt Festival που υποσυνείδητα έφερε στο μυαλό μου την Amy Winehouse ή κάποια από τα τραγούδια της που μου είχαν γίνει εμμονές..γερά κολλήματα για κάποια περίοδο.

Η τύπισσα για μένα είναι κάτι σαν τον Mic Jagger , την θαυμάζω αν και αμφιλεγόμενη φιγούρα των media, των gossip περιοδικών, των blogs για την R&B και soul μουσική.

Είναι αμφιλεγόμενη όχι τόσο για την χρήση ναρκωτικών με συνέπεια τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία της, αλλά ίσως για την στάση της απέναντι σε ζητήματα όπως τη μετανάστευση. Η αρνητική της στάση απέναντι σε μαύρους, Πακιστανούς, ομοφυλόφιλους κ.λπ και όλα αυτά σε μια μακρά περίοδο μεταξύ δικαστηρίων και νοσηλείας σε κλινικές αποτοξίνωσης σίγουρα δημιουργούν ανάμικτα συναισθήματα για την Amy.

Πώς μπορεί μια τραγουδίστρια της jazz / soul να διακατέχεται από αισθήματα ρατσισμού ενώ έχει ερμηνεύσει τραγούδια του Marvin Gaye ( "I Heard It Through the Grapevine" με τον Paul Weller στο Jools Holland's Annual Hootenanny ) ακόμα δεν το έχω καταλάβει...αλλά ίσως αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρο ότι η εικόνα των celebrities είναι κάτι σκηνοθετημένο και ίσως αρκετό έξω από την ψυχοσύνθεση τους..

Star system, μουσική βιομηχανία, shows, τηλεθέαση, σπόνσορες και χάρτινο lifestyle...εικόνες που φτιάχνονται και ξεθωριάζουν γρήγορα, ένα fast food της τέχνης...

Αυτή την περίοδο όμως η Amy διαθέτει γοητεία που σαγηνεύει, διεγείρει ακόμα και τους πιο αποστασιοποιημένους από την "μαύρη" μουσική, φωνή που διακρίνεται στην "δήθεν" εποχή της, εποχή που επικρατούν τα reality show έναντι της πηγαίας έκφρασης, οι μέτριοι έναντι των ταλέντων και η σκοπιμότητα έναντι της αυθόρμητης έκφρασης..

Μετά το "Back to black", άλμπουμ του 2006, η Amy κερδίζει όλα τα βραβεία ( grammy, ερμής, καλύτερης Βρεττανής καλλιτέχνιδας, καλύτερου άλμπουμ κ.λπ ) ενώ το άλμπουμ της συγκαταλέγεται στα τρία πρώτα σε πωλήσεις για την δεκαετία 2000 - 2010.

Πέραν της μουσικής της, η Amy Winehouse ζει έντονα συναισθήματα και πάθη, η σχέση της με τον Blake Fielder-Civil, ο γάμος , η βία λόγω του αλκοόλ, ο έρωτας με όλες τις εξάρσεις...Νομικά προβλήματα για την ίδια αλλά και τον Blake ο οποίος εκτίει ποινές στην φυλακή με απρόβλεπτες αποσυνδέσεις και επανασυνδέσεις σε όλη την διάρκεια της σχέσης τους...

Τα αμέτρητα περιστατικά βίας, οι συλλήψεις του ζευγαριού με μαριχουάνα, οι διατροφικές διαταραχές, η "μανιοκατάθλιψη" απασχολούν μονίμως τα βρετανικά tabloids και γενικότερα τον Κίτρινο Τύπο..

Είναι όμως μόνο αυτά, που περιγράφονται παραπάνω, η Amy Winehouse;

Εγώ θα αναφέρω απλά το "Frank" το " Back to black" και το "Q: Soul Bossa Nostra" που περιέχει το σινγκλ "It's My Party της Lesley Gore"...

Η κυρία που με το "Rehab" ζωγραφίζει τα βάθη της προσωπικότητάς της και με το "love is a losing game" αναγνωρίζεται σαν μια σημαντική εκπρόσωπο της σύγχρονης ποίησης και έκφρασης από το Cambridge..

Η αμφιλεγόμενη Amy, η περίεργη τύπισσα, με κάνει και ξεχνώ όλα τα άλλα, με συναρπάζει και με κάνει να εμπιστεύομαι αυτό το δεκατετράχρονο κοριτσάκι που γρατζουνούσε την κιθάρα παίζοντας μπλουζ αλλά και άλλα είδη από την μαύρη ειλικρινή και ακατέργαστη μουσική....

Αυτό έχει τελικά νόημα για μένα γιατί στο στήθος της έχει χαραγμένο ένα όνομα...και το Back to Black είναι ένα κομμάτι από εκεί..

"We only said good-bye with words

I died a hundred times

You go back to her

And I go back to....

I go back to us"