Άρθρο - Γιάννης Κίντζιος : Ματωμένο Σάββατο , Ματωμένη Κυριακή - Λάρνακα - Δουβλίνο!

 

Άρθρο, Γιάννης Κίντζιος, 23 Ιουλίου 2010

Δεν ξεχνώ, μέσα μου σε έχω ...μια καυτή ημέρα του Ιούλη σαν σήμερα, πριν 36 χρόνια..Η εισβολή στην Κύπρο.

Στο γραφείο μια βαθιά ησυχία κατασταλτική με τον ευθύ αταλάντευτο μονότονο ήχο από τα κλιματιστικά να απενεργοποιεί κάθε υποψία αντίδρασης για την βαριά σαν μολύβι ώρα που σε βυθίζει χωρίς αντιστάσεις στα έγκατα του ζόφου του καλοκαιριού.

Χθες όλη μέρα παιδεύτηκα με τα ακόρντα ενός τραγουδιού των U2, ένα τραγούδι περίεργο, σκοτεινό που το ένιωθα πάντα να αγγίζει σχεδόν βίαια , πολύ έντονα τις ευαίσθητες πτυχές στα βάθη τα ενδότερα του μυαλού μου...Το τραγούδι σπαρακτικό σχεδόν ανατριχιαστικό χωρίς όμως να περιέχεται στο Achtung Baby ή το The Joshua Tree , άλμπουμ των U2 που κατά την γνώμη μου τους καθόρισαν και τους ανέδειξαν στο πάνθεο των μεγάλων ιστορικών συγκροτημάτων της σύγχρονης παγκόσμιας ροκ σκηνής.

Το τραγούδι, το Please ( Pop , 1997 ) λόγω της ημέρας ενεργοποίησε έντονα μνήμες μέσα μου...και πυροδότησε να ανοίξω τον editor αυτού του χαμένου σε λήθαργο blog, σπρώχνοντας τα πλήκτρα με θέρμη και με ένταση με τα δάκτυλα....απλά νομίζω για να εκτονωθώ.

Στις διαχωριστικές γραμμές της Κύπρου χαράχτηκαν βαθιά μέσα μας ιστορίες αξέχαστες, εικόνες ντροπής και πόνου που κανένας δεν έχει ξεχάσει...Tάσος Iσαάκ και Σολωμός Σολωμού και άλλες πολλές ιστορίες με πρωταγωνιστές ανθρώπους του παρακράτους που δεν άφησαν να ζήσουν ειρηνικά οι δύο λαοί..

Στο Δουβλίνο επίσης με "πολιτικό" διαχωρισμό ομόδοξων εναντίων ετερόδοξων..στυγερά σύγχρονα εγκλήματα που διαπράττονται καθημερινά υπό την σκέπη της Ε.Ε..καθημερινές δολοφονίες και μπαράζ τρέλας που θυμίζουν την Ματωμένη Κυριακή του Γενάρη του 1972..

Όλα αυτά πρέπει να μας διδάξουν ότι δεν έχει σημασία τελικά εάν είσαι Καθολικός ή Προτεστάντης, Άραβας ή Εβραίος ή ότι άλλο...ο κόσμος απλά υποφέρει, βασανίζεται σε φυλακές για πολιτικά "εγκλήματα"..βασανίζεται για μια επιθυμία ΜΟΝΑΔΙΚΗ την Ελευθερία..χωρίς κανείς να κάνει ένα βήμα συναίνεσης, συνεννόησης. Να μπουν κάποια βασικά πράγματα στο "τραπέζι"...το μίσος πλαγιοκτυπά συνεχώς την αγάπη, που αφήνει ανήμπορη την αλήθεια απέναντι στο ψέμα..

Το Please γράφτηκε το 1997 για την πιο "γνωστή" τραγική ημέρα της Β.Ιρλανδίας δηλαδή την Ματωμένη Κυριακή του 1972..που ξέρεις όμως μπορεί να γράφτηκε και για μας ,για μια ακρωτηριασμένη πατρίδα που βρίθει από τις απώλειες, τα λάθη και τα αναπάντητα ερωτήματα που ψάχνουν απαντήσεις μέχρι η αγανάκτηση να καταλαγιάσει και το δίκαιο να αποκατασταθεί.

"So you never knew... how low you'd stoop to make that call

And you never knew... what was on the ground until they made you crawl

So you never knew... that the heaven you keep, you stole

Your catholic blues, your convent shoes

Your stick on tattoos now they're making the news

Your holy war, your northern star

Your sermon on the mount from the boot of your car

Please... please... please... Get up off your knees

Please-yeah... please... please...

Leave me out of this place

So love is hard and love is tough

But love is not what you're thinking of ..."